ردیابی شیوع ویروس کرونا یکی از معضلات جامعه جهانی برای دوران پس از قرنطینه است. استفاده از برنامه های قابل نصب روی گوشی های هوشمند دردسرهای خود را دارد که یکی از آن ها در خطر افتادن حریم خصوصی کاربران است. دولت استرالیا اما بدون اعتنا به این قضایا برنامه خود به نام <
روشی که دولت این کشور برای ردیابی ویروس کرونا در نظر گرفته، بیشتر مانند <<دست دادن دیجیتال>> است. این روش به کمک تکنولوژی بلوتوث و ذخیره سازی اطلاعات مخاطبین می تواند تشخیص دهد که آیا فرد در ۱.۵ متری شخص مبتلا قرار داشته است یا نه. در صورتی که شخص بیشتر از ۱۵ دقیقه در کنار شخص بیمار حضور داشته باشد، آن را به اطلاع وی می رساند.
سیستمی که این کشور برای ردیابی شیوع ویروس کرونا در پیش گرفته، از تکنولوژی سنگاپوری <
در کل به روش های این چنینی <<جمع آوری متمرکز داده>> می گویند که حریم خصوصی کاربر را در خطر می اندازد، زیرا داده ها را هم در گوشی شخص و هم در سرورهای دولتی ذخیره می کند. روشی که گوگل با همکاری اپل پیاده سازی می کند، خلاف این رویه است و از <<جمع آوری غیرمتمرکز داده>> بهره می برد که اطلاعات کاربران را تنها در گوشی ذخیره می کند و هیچ داده ای را در روی سرورهای دولتی نگه نمی دارد.
چندی پیش دولت آلمان نیز استفاده از روش های متمرکز را کنار گذاشت تا به سراغ روش های غیرمتمرکز برود. استفاده از روش های غیرمتمرکز در اروپا به یک قانون تبدیل شده که همه دولت ها باید از آن پیروی کنند. با این حال با توجه به دانلود میلیونی این برنامه در همان ساعت های اولیه انتشار آن، به نظر نمی رسد که شهروندان این کشور اهمیت چندانی به حریم خصوصی خود بدهند.
درباره این سایت